له فارسییه‌وه/ جه‌واد حه‌یده‌ری
كه‌س نییه تووڕ نه‌بێ، تووڕه‌بوون شتێكی سروشتی و ئاساییه كه دێت و ده‌ڕوات، ئه‌وه‌ی لێره‌دا گرنگه ئه‌وه‌یه، كه مرۆڤ تووڕه‌بوونی خۆی كه‌ڵه‌كه نه‌كات و له بیریان بكات. هه‌ندێكجار تووڕه‌بوون له‌سه‌ر زۆر شتی ساده و بچووك روو ده‌دات، گرنگ ئه‌وه‌یه كه تووڕه‌بووی، تووڕه‌بوونه‌كه‌ت كاتی بێ و درێژه نه‌كێشێ. هه‌ندێك هه‌ن كه تووڕه‌بوونیان پێخۆشه و چێژی لێوه‌رده‌گرن، ئه‌گه‌ر پرسیاریان لێبكه‌ی كه بۆ تووڕه‌بووی، ده‌ڵێ هه‌ست ده‌كه‌م كارێكم كردووه. تووڕه‌بوون و خه‌م هه‌ر دووكیان خاوه‌نی وزه‌ن، به‌ڵام وزه‌یه‌كی سه‌ركوتكراو. سه‌بر و دانبه‌خۆداگرتن كاتێ دێت كه تۆ نه تووڕه‌بووی و نه خه‌مگین، كه‌وابوو سه‌بر دیارده‌یه‌كی مه‌زنه، له‌و حاڵه‌ته‌دایه كه هیچ شتێك تۆ بێتاقه‌ت ناكات.
تووڕه‌یی وزه‌یه، نه‌ك هه‌ڵه
من ناڵێم كه تووڕه‌یی هه‌ڵه‌یه، به‌ڵكو ده‌ڵێم كه تووڕه‌یی وزه‌یه، وزه‌یه‌كی بێخه‌وش، وزه‌یه‌كی جوان، كاتێ تووڕه‌یی سه‌رهه‌ڵده‌دا، هۆشیار به، بڕوانه كه په‌رجوو(معجزه) روو ده‌دات.
ئه‌گه‌ر هۆشیار بی، سه‌رسام ده‌بی و سه‌رت سووڕ ده‌مێنێ، له‌وانه‌یه گه‌وره‌ترین رووداوی چاوه‌ڕواننه‌كراو له ژیانتدا روو بدات. ئه‌گه‌ر به‌رده‌وام هۆشیار بی، ئه‌وه تووڕه‌یی له‌ناو ده‌چێ، یان ده‌گۆڕدرێ، ده‌بێ به وزه‌یه‌كی پوخت وبێخه‌وش. تووڕه‌یی ده‌بێ به دلۆڤانی و به‌خشین، دواجار ده‌بێ به عه‌شق و خۆشه‌ویستی و پێویست ناكات كه سه‌ركوتی بكه‌ی و ئیتر ژه‌هراویش نابی. تۆ كه تووڕه نه‌بی، زیانیش به كه‌س ناگه‌یه‌نیت، كه‌واته هه‌م تۆ و هه‌م به‌رامبه‌ره‌كه‌ش رزگار ده‌بن. تۆ له تووڕه‌یی ده‌ربازت بووه و خۆتت رزگار كردووه و به‌رامبه‌ره‌كه‌ش پاراستووه. ئیتر پێویست ناكات كه‌س ئازار بچێژێ، ته‌نها شتێك كه گرنگه و پێویسته هه‌تبێ هۆشیارییه، لێگه‌ڕێ با هۆشیاری سه‌رتاپای جه‌سته‌ت داگیر بكات، ئه‌گه‌ر هۆشیار بووی، تووڕه‌ش بی، هۆشیاریی تووڕه‌ییه‌كه‌ت له‌ناو ده‌بات. چونكه مرۆڤ به هۆشیارییه‌وه ناتوانێ تووڕه بێ. ناتوانێ ته‌ماحكار و چاوچنۆك بێ.
تووڕه‌یی كۆ مه‌كەرە‌وه
تۆ له منداڵێك تووڕه‌ی و منداڵه‌كه‌ش له‌ده‌ست تۆ تووڕه‌یه، سه‌یری ده‌موچاوی كه، سوور هه‌ڵگه‌ڕاوه و وه‌ها تووڕه‌یه كه ده‌یه‌وێ تۆ بكوژێ، دواتر ده‌ڵێ: قسه‌ت له‌گه‌ڵ ناكه‌م ئیتر ته‌واو، هه‌موو شت ته‌واو.
دوای ماوه‌یه‌كی كورت، دێ له‌سه‌ر كۆشت داده‌نیشێ و به جوانی قسه‌ت له‌گه‌ڵ ده‌كات. ئه‌و هه‌موو شتێكی له‌بیر چۆته‌وه، هه‌رچی له‌كاتی تووڕه‌بوونه‌كه‌یدا وتوویه‌تی له‌بیری چۆته‌وه و له‌ناو مێشكی خۆیدا كۆی نه‌كردۆته‌وه و نه‌یكردووه به بارێك بۆ سه‌ر شانی خۆی.
به‌ڵی، له‌و كاته‌ی كه تووڕه بووه، شتێكی وتووه، به‌ڵام ئێستا تووڕه‌بوونه‌كه‌ی ته‌واو بووه و هه‌رچی پێشتر وتوویه‌تی له‌بیری نه‌ماوه، بۆ؟ چونكه ئه‌و بڕیاری نه‌داوه هه‌تا هه‌تایه ئه‌و تووڕه‌ییه له مێشك و دڵی خۆیدا بیهێڵێته‌وه. تووڕه‌بوونه‌كه‌ی چه‌ند ساتێ بووه و كۆتایی هاتووه. ته‌نانه‌ت ئه‌گه‌ر تووڕه‌بوونه‌كه‌شی وه‌بیر بهێنیته‌وه، پێده‌كه‌نێ و ده‌ڵێ: هه‌مووی بێمانایه. ده‌ڵێ:» من بیرم نایه شتی وا بووبێ، ئایا به راستی من شتی وام وتووه، مه‌حاڵه شتی وام كردبێ.»
مرۆڤ به‌پێی هه‌لومه‌رج تووڕه ده‌بێ
ناكرێ ئه‌وه له بیر بكه‌ین كه مرۆڤ سات به سات ده‌ژی، جاری وا هه‌یه تووڕه ده‌بێ، هه‌ندێكجار دڵخۆش و هه‌ندێكجاریش غه‌مگین و دڵته‌نگ ده‌بێ، به‌ڵام لێره‌دا ته‌نها ده‌كرێ له یه‌ك شت دڵنیا بین كه ئه‌ویش ئه‌مه‌یه كه مرۆڤ بۆ هه‌میشه ئه‌و حاڵه‌تانه به كۆڵ خۆیدا نادا، چونكه مرۆڤ ده‌توانێ هه‌ر سێ حاڵه‌ته‌كه كۆنترۆڵ بكات. چونكه هه‌ر كاتێ كه هه‌ستی به‌وه كرد كه دۆخه‌كه پێویستی به تووڕه‌یی هه‌یه، تووڕه ده‌بێ و هه‌ر كاتیش هه‌ست به‌وه بكات كه هه‌لومه‌رجه‌كه له‌باره و پێویستی به شادی و خۆشی هه‌یه، شاد و دڵخۆش ده‌بێ. لێره‌دا ده‌رده‌كه‌وێ كه مرۆڤ به‌پێی پێگه و هه‌لومه‌رجه‌كان هه‌ڵوێست ده‌گرێ به بێئه‌وه‌ی له‌بنه‌ره‌تدا لاگیر یان دژی شتێ بێ. ئه‌م قسه‌یه‌ش زۆر راست نییه كه نابێ مرۆڤ تووڕه بێ، دۆخه‌كه به هه‌ر جۆرێ بێ نابێ تووڕه بێ، ئه‌م قسه‌یه لۆژیكی نییه. ئه‌گه‌ر كه‌سێك هه‌میشه هه‌وڵ بدات كه له حاڵه‌تی ناتووڕه‌یی دابێ، چی ده‌كات؟ له راستیدا تووڕه‌یی خۆی سه‌ركوت ده‌كات و ئه‌مه‌ش ره‌نگه هه‌ندێكجار تووڕه‌بوونێكی قورسی لێبكه‌وته‌وه و مرۆڤ ده‌ست بۆ تاوان ببات. ئه‌گه‌ر مرۆڤ به به‌رده‌وامی تووڕه‌بوونی خۆی كه‌ڵه‌كه بكات له حاڵه‌تی ئاسایی خۆی ده‌رده‌چی و له‌وانه‌یه دێوانه‌ئاسا په‌لاماری هه‌موو شت بدات. توانای ئه‌وه‌ی هه‌یه خۆی بكوژێ یان كه‌سێ یان چه‌ند كه‌سێ بكوژێ. چونكه ئه‌گه‌ر كه‌سێك هه‌میشه بیه‌وێ تووڕه‌بوونی خۆی سه‌ركوت بكات، كه‌ڵه‌كه‌بوونی تووڕه‌یی زۆر ژه‌هراوی و وێرانگه‌ره.
له راستیدا كه‌سێ بتوان تووڕه بێ و دواتر ئارام ببێته‌وه و تووڕه‌ییه‌كه له بیر بكات مرۆڤێكی باشه، مرۆڤێكی دلۆڤان و دڵسۆز و عاشقی لێده‌رده‌چێ. به‌ڵام ئه‌گه‌ر كه‌سێ هه‌میشه سۆزی خۆی بشارێته‌وه و نه‌یدركێنێ و هه‌وڵی كۆنترۆڵ كردنی بدات، له راستیدا ئه‌وه كه‌سێكی باش نییه و ناتوانێ باش بێ. شاردنه‌وه‌ی تووڕه‌یی زۆر خراپه، مرۆڤ ئه‌گه‌ر بیه‌وێ تووڕه‌بوونی خۆی حه‌شار بدات و بیشارێته‌وه، ده‌توانی تووڕه‌بوونه‌كه‌ی له چاوه‌كانیدا ببینی، یان له هه‌ڵسوكه‌وت و ره‌فتاریدا بیبینی، یان له كاتی قسه‌كردن و هه‌ڵسوكه‌وتی له‌گه‌ڵ خه‌ڵكدا ئه‌و تووڕه‌بوونه به وردی و به ئاسانی ده‌رده‌كه‌وێ. چونكه ئه‌و كه‌سه تووڕه‌بوونی له‌گه‌ڵ خۆیدا هه‌ڵگرتووه و به به‌رده‌وامی تووڕه‌یی له ناخیدایه و هه‌ر ئان و سانێك ئاماده‌یه بته‌قێته‌وه. ئه‌و جۆره كه‌سانه له راستیدا بكوژه‌كان و تاوانباره‌كانن كه كرده‌وه‌ی شه‌یتانی ده‌كه‌ن. هه‌ستی خۆپه‌رستی زۆر مه‌ترسیداره له تووڕه‌بوون، تووڕه‌بوونی دیارده‌یه‌كی مرۆییه و شتێكی سروشتییه و له‌ناو هه‌موو مرۆڤه‌كاندایه. له حاڵه‌تێكی ساده ده‌توانرێت مرۆڤ تووشی هه‌ڵچوون بكات و له راستیدا تووڕه‌بوون جۆرێكه له ناڕه‌زایی ده‌ربڕین و كێشه نییه مرۆڤ تووڕه بێ.
من دژی تووڕه‌بوون نیم، به‌ڵكو دژی كه‌ڵه‌كه‌بوونی توڕه‌ییم. من دژی سێكس نیم، به‌ڵكو دژی هه‌رجۆره كه‌ڵه‌كه‌كردنی حه‌زه سێكسییه‌كانم. توڕه‌یی ئه‌گه‌ر كاتی بێت و پاشان له بیر بچێته‌وه شتێكی خراپ نییه، به‌ڵام هه‌ر جۆره تووڕه‌بوونێك كه بگه‌ڕێته‌وه بۆ رابردوو و مرۆڤ به به‌رده‌وامی وه‌ك بارێك بیدا به كۆڵی خۆیدا ئه‌وه خراپه و دژیم، چونكه ئه‌و جۆره تووڕه‌بوونه نه‌خۆشییه و مرۆڤ نه‌خۆش ده‌خات.
سه‌رچاوه/ كتاب سفر خشم- اوشو
